Dus ik toch maar weer naar boven gestrompeld, en een stoel naast de werpkist gezet met mijn pootjes omhoog (dokters order was: voetjes omhoog en niets doen dit weekend).
Wiske was erg bang. Elke keer keek ze of ik er nog wel zat; ik heb dus de kist open laten staan en ben er blij gebleven. Nadat ze een wee had gehad keek ze met een heel zielig "mauw" weer omhoog om te checken of ik er echt nog steeds wel was dus ik heb de hele tijd bij haar gezeten en heb tegen haar aangekletst. Op een gegeven moment werd het nat: ja hoor de vliezen zijn gebroken!
En ik maar elke keer foto's maken van elke stap (dit is een HELE kleine selectie) zodat manlief 's avonds alles nogmaals kon kijken (plus een aantal filmpjes).
Omdat het toen heel lang stil bleef (ongeveer anderhalf uur) besloot ik dat het wellicht bij 1 zou blijven en ben ik naar beneden gegaan om een broodje te eten. Daarna weer naar boven bleek er nog een nageboorte te liggen (en de eerste was al op). Ja hoor; kitten 2 "teigertje" was geboren!
Hier is het dan toch echt bij gebleven. Wiske is een supergoede mama. Ze vindt het nog steeds heerlijk om zelf aandacht te halen maar op het moment dat er een kleintje gaat piepen rent ze direct terug naar de werpkist. Topmama!
De kittens zitten beiden op een keurig geboortegewicht dus ik denk niet dat ze veel te vroeg geboren zijn.
Oh en de namen zijn uiteraard niet de echte namen maar dat is niet aan ons om die te verzinnen...
Schattig!
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd!
BeantwoordenVerwijderenEn heel veel beterschap met je voet!
Liefs marieke
Geweldig!
BeantwoordenVerwijderengefeliciteerd hoor!
en verder nog sterkte met je eigen voetjes.
groetjes martine